Pilihanraya Thai vs Malaysia

Dalam pilihanraya terbaru Thai, Pembangkang telah menang menjadi kerajaan. Kerajaan kalah menjadi pembangkang.

Di Thailand, Pembangkang yang menang itu asalnya sebuah kerajaan. Penyokongnya memakai baju merah.

Kerajaan yang tumbang itu asalnya sebuah pembangkang. Penyokongnya memakai baju kuning.

Ringkasnya, rumah kuning kalah kpd rumah merah. Kerajaan kalah kepada pembangkang.

Di Malaysia, keadaan adalah terbalik. Baju merah ialah patriot yang lebih mesra kpd kerajaan. Baju kuning ialah bersih yang lebih mesra dgn pembangkang. Perkasa tak ada baju. Tak dapat cari sponsor kot. Baju kuning tak perlu sponsor. Masing2 sponsor utk batang tubuh masing2.

Agung sudah mula bertitah. Tapi belum bagi kata dua. Satu ketika, Raja Thai pernah beri kata dua kepada politik negara itu. Pemimpin datang mengadap sambil duduk bersimpuh depan raja. Penuh kehinaan. Reda sekejap. Apa boleh buat, kuasa raja pun terhad.

Entahlah apa nak jadi. Perhimpunan bersih sepatutnya berlaku secara aman. Cuma jadi riuh gempita sebab banyak pihak mengugut. Polis ugut, SPR ugut, Perkasa ugut, Patriot ugut, menteri KDN pun ugut.

Polis boleh beri izin dan berunding supaya keadaan lebih terkawal. Banyak perhimpunan2 lain berlangsung secara aman. Polis tolong berkawal. Runding masa dan tarikhnya, lokasinya, kawalan lalulintas dan sebagainya. Tapi polispun bawah kementerian. Kalau menteri kata tak boleh, polis pun tak berani buat keputusan berbeza.

SPR pun tak berani nak ubah sistem pilihanraya. Dulu, ketika BN kuasai 2/3 parlimen, persempadanan semula kawasan ditangan ketua bahagian UMNO. Bahagian UMNO akan buat kajian, dapat pandangan akar umbi apa strategi untuk menang. Kawasan mana nak ambil, kawasan mana nak tolak.

Satu ketika, kampung saya yang terletak di K.Trg Selatan berada dalam dun Manir yg terletak di KT Utara. Kini, Manir berada dalam Parlimen Hulu Terengganu sedangkan ia lebih dekat dengan Kuala Nerus. Ini semua kerja UMNO. Sepatutnya, Manir ada parlimennya sendiri. Tapi sbb ia kubu pembangkang termasuk Jeram dan Teluk Pasu, tiadalah parlimen di situ. Manir ditolak ke Hulu Terengganu yang lebih pekat UMNOnya. Dun yang kuat pengaruh PAS dipecah2kan supaya PAS tiada kerusi Parlimen PAS di Terengganu. SPR cuma ikut saja.

Oleh kerana BN gagal menangi 2/3 parlimen, penyusunan semula sempadan jadi terbantut. UMNO jadi kelam kabut dan tak senang duduk. Salah satu senjata UMNO sudah patah.

Senjata lain ialah pengaruh MCA, Gerakan, MIC dan PPP. Sekarang senjata ini juga sedang tumpul atau jadi ringan dan lembut macam gabus. UMNO yang selama ini nampak kuat dan begitu gagah rupanya lemah. Selama ini, semua tunduk dan patuh kepada keputusan perhimpunan UMNO. Kini, UMNO macam tercabut taring. Cuma harap pada gigi taring palsu.

Senjata ketiga ialah komponen di Sabah dan Sarawak. Yang ini ada sedikit goyah tetapi mungkin masih boleh jadi sandaran. Bergantung sejauh mana pemimpin di sana boleh diperkudakan.

Pada tahun 80an atau 90an, menteri UMNO ketika itu (Rais atau Musa Hitam) pernah berkata, UMNO ada lebih 90 cara untuk pastikan kemenangan. Kita hanya merancang, Tuhan tentukan.

Selepas Perikatan kalah teruk pada 1969, Tun Razak bertindak cepat dan bijak dengan memancing undi Cina (Gerakan), India (PPP) dan Melayu (Pas). Tapi kebijaksanaan itu mudah dilupakan penggantinya, mungkin kerana Umno berasa dirinya terlalu kuat walhal kekuatan UMNO bukan pada parti itu sendiri tetapi bertongkat kepada parti komponen lain.

Kini Najib terdesak. Nak ulang semula episod Tun Razak, tak semudah itu sebab masing2 sudah lihat keangkuhan Umno ketika kuat. Benarlah sabda nabi s.a.w. ,"Ingat 5 perkara sebelum tiba 5 perkara." Kalau tak beringat, tanggung sajalah akibatnya.